اخیرا مطالبی درباره امکان بسته شدن تنگه "بوسفور" و "داردانل" در رسانه‌ها مطرح شد که جای بررسی بیشتر دارد. این که یک کشور بتواند گذرگاه‌های آبی خود را مسدود کند، نیازمند داشتن ابزارهایی بوده که باید بررسی شود که آیا ارتش ترکیه المان‌ها و تجهیزات لازم را برای این کار را دارد؟

پیدایش
ناوهای محافظ جدید فقط از نظر نام با ناوهای اولیه شباهت دارند اصطلاح «ناو محافظ» در اواسط قرن نوزدهم کاربرد خود را از دست داد و درحین جنگ جهانی دوم توسط پادشاهی متحده / بریتانیا و به وسیله نیروی دریایی شاهنشاهی برای اطلاق به نوعی کشتی اسکورت کننده ضد – زیردریایی که بزرگتر از یک کرووت(Corvette) و کوچکتر از یک destroyer بود مجددا به کار گرفته شد.

این ناوها برای جبران کمبودهایی در طراحی کرووت‌ها از قبیل محدودیت تسلیحات و بدنه‌ای که مناسب اقیانوس پیمایی نبود، داشتن تنها یک شافت / دایور شافت که سرعت و قدرت مانور آنها را کاهش می‌داد. و کم بودن نبرد و تیررس تسلیحات به دنیای کشتی‌های جنگی معرفی شدند. این ناوهای جدید با استانداردهای یکسانی از نظر ساختار تجاری و مانند Corvette‌ها طراحی و ساخته شده بودند.و معیار ساخت و اندازه گیری آنها یارد بود که بیشتر در ساختار کشتی‌های جنگی به کار نرفته بود. اولین ناوهای محافظ کلاس River مربوط به.........

سال دیگر وقتی ناوشکن زام‌والت از کارخانه کشتی‌سازی آیرون‌ورکز خارج شود، شاهد ناوشکنی با طرحی خلاقانه و هزینه‌ای سرسام‌آور خواهیم بود که ممکن است فصل تازه‌ای را در صنعت کشتی‌های نظامی آینده باز کند.

این کشتی نامعمول که ظاهرش بیشتر یادآور سفینه‌های فضایی یا ماشین‌های جنگی علمی-تخیلی است تا یک ناوشکن، با دیدگاه کاملاً متفاوتی نسبت به ناوهای کنونی که در دنیا ساخته می‌شوند، طراحی شده است. زام‌والت با ابعادی تقریباً دو برابر ناوشکن‌های امروزی کلاس آرلی‌برک (Arleigh Burke) ایالات متحده تنها به نیمی از خدمه کشتی‌های فوق نیازمند است. بر اساس شنیده‌ها بازتاب راداری زام‌والت تنها برابر یک قایق بادبانی کوچک خواهد بود و از این نظر می‌توان آن را یکی از پنهان‌کارترین شناورهای دنیا به شمار آورد............

ناوچه ی چند منظوره ی "FREMM" (در فرانسوی "Frégate" و در ایتالیایی "Fregata" ) در کلاس ناوچه های"DCNS" و"Armaris" و"Fincantieri" برای نیروهای دریایی فرانسه و ایتالیا طراحی شده است. این ناوچه در کلاس جدیدی و در تاریخ نوامبر 2012 توسط نیروی دریایی فرانسه راه اندازی شد. از این کلاس در فرانسه با نام "Aquitaine" یاد شده و در ایتالیا به نام کلاس "Bergamini" شناخته شده است. در حال حاضر ایتالیا قصد خرید دو نسخه از این ناوچه با اهداف دفاعی/ هجومی و گونه ی ضد زیردریایی را دارد و کشور فرانسه امیدوار به خرید نوع دارای قابلیت دفاع هوایی می باشد .ضمنا در سال 2008، کشور مراکش نیز سفارش خرید نوع ضد زیردریایی ازاین ناوچه ی پیشرفته را به شرکت سازنده داده است .

سابقه و هدف
در اصل سه نوع اصلی از ناوچه ی "FREMM" توسط شرکت سازنده برای ساخت پیشنهاد شد. نوع ضد زیردریایی "ASW"و نوع دفاعی/ هجومی "GP" و نوع مناسب برای حمله ی زمینی "AVT" ................

این ناوشکن‌ها اولین ناوشکن‌های چندکاره‌ی مدرن چینی محسوب می‌شوند که دارای سری کاملی از تسلیحات ضد شناورهای سطحی، ضد هوایی و ضدزیردریایی هستند. همچنین این ناوشکن‌ها نخستین ناوشکن‌های چینی قابل رقابت با انواع غربی محسوب می‌شوند. شناورهای این کلاس دو فروند با نام‌های Harbin 112 و Qingdao 113 می‌باشند که کار ساخت آنها تا حوالی سال 1990 به طول انجامید.

برنامه
حوالی سال 1980 پس از موفقیتی که در زمینه‌ی ساخت ناوشکن‌های کلاس Luda به‌دست‌آمد چینی‌ها به فکر ساخت ناوشکن‌های جدیدی افتادند..........

در دهه ی 70 و با نمود روزافزون قدرت هوایی و خصوصا موشک های کروز ضدکشتی در دکترین ناتو و غرب ، به منظور حفاظت ناوگروه های دریایی شوروی در مقابل تهدیدات هوایی، طبقه بندی جدیدی از ناوها موسوم به "ناوهای نگهبان" (storozhevoi korabl) در نیروی دریایی شوروی معرفی شدند که ماموریت ویژه ی آنها  ، حفاظت از ناوگروه های دریایی شوروی مستقر در سراسر جهان در مقابل انواع تهدیدات هواپایه مانند موشک های کروز و هواگردهای ارتفاع پایین بود.

سفارش شوروی مبنی بر تولید 20 ناو از این کلاس ، چهار بندر کشتی سازی Zhdanov ، Kommuna ، Nikolayev و Leningrad را برای طراحی و ساخت ناوهای ضدهوایی مورد نیاز نیروی دریایی گرد هم جمع کرد که ناوشکن های porject 61 روسی نتیجه ی این تلاش بود که توسط ناتو بعنوان کلاس Kashin نام گذاری شد. این ناوها طی یک پروژه ی ارتقا تسلیحات و تجهیزات الکترونیکی به Project 61M ارتقا یافتند..........

پروژه ۱۱۶۶۱ کلاس ژپارد کلاسی ازناو سبک روسی است که در کارخانه کشتیسازی زلندولسک تاتارستان طراحی و تولید شدهاند. اولین ناوچه از این کلاس در سال ۱۹۹۳ به آب انداخته شد و در سال ۱۹۹۵ تقریبا تکمیل شده بود اما ادامه پروژه به دلیل کاهش بودجه معلق شد. نهایتا این کشتی که با نام تاتارستان شناخته میشد در سال ۲۰۰۲ به خدمت نیروی دریایی روسیه در آمد.

کشتی دوم این کلاس با نام داغستان (نام سابق آلیاتروس) هم که ساخت آن از سال ۱۹۹۳ آغاز شده بود در سال ۲۰۱۱ به آب انداخته شده و وارد نیروی دریایی روسیه شد. در سال ۲۰۰۶ ویتنام قراردادی را برای خرید دو فروند از این ناوچهها با روسیه امضا کرد. این دو ناوچه در سال ۲۰۱۱ وارد نیروی دریایی ویتنام شدند...........