نیروی دریایی شوروی سابق پس از پایان جنگ دوم جهانی و آغاز جنگ سرد با نیروهای دریایی غربی رو به رو بود که همگی از لحاظ کمیت و کیفیت برتری قاطعی را دارا بودند. روسها به لحاظ مشکلات مالی و کمبود تجربه در زمینه ساخت شناورهای بزرگ و ناوهای هواپیمابر رویه کاملا متفاوتی را برای مقابله با نیروهای دریایی غربی در پیش گرفت که به نوعی نامتقارن بود.
روسها به سمت استفاده از زیردریایی ها و هواپیماهای گشت دریایی که با موشکهای کروز ضد کشتی مسلح شده بودند، رفتند. در سالهای جنگ سرد و پس از آن روسها موشکهای ضد کشتی زیادی را طراحی و تولید کرده اند اما شاید تنها یک مدل از آنها تا به این حد در دنیا مورد توجه قرار گرفته و به کشورهای گوناگون نیز صادر شد: موشک کروز ضد کشتی " P-15 " ملقب به "موریانه" که در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی با عنوان " SS-N-2 " از آن یاد می شود..........